Transplante

O medo é cuspir para arriba e un non apartarse. A forza de mirar ao frente e escoitar unha voz que non ten letras. Unha honra. Un devenir. Un mar seco. Unhas barcas a carón dun mariñeiro que chora. Un deserto sen alas Unha bandeira sen Estado.

"P" de Portishead en Vigo

Un poema

"quero dereito de autodeterminación da miña habitación convoquei un referendo mais como son abstencionista tivéronse que repetir as eleccións nun bucle infinito ante tal situación fixen loita armada contra min mesmo e practiquei terrorismo de estado de igual maneira pactei unha trégua co alter ego e ahora estou en proceso de paz indefinido." minus-bálido (alfonso rodriguez) ourense, 1973

De volta ao mar.

A dúbida dun corazón extraviado bombea con alas o naufraxio dun surfista que nunca probou as olas. Un barco de vela chama a morte nunha orilla esquecida. E din que o mundo é moldeabel.

Un libro

Unha porta de cor Unha aperta de vento Que levoume a un andar Sen número Foi como unha bocanada de Aire inmenso Un bico prolongado De aires do pai xa enterrado. Un nadar nun Miño En novos ollos De páxinas envolvidas nunha mancha vermella Un libro fantástico que caeu nas miñas mans: APORTA VERDE DO SÉTIMO ANDAR.

12/10/12

Con banderas en la frente y el corazón desviado. Sacarse el Carnet troceado para que un puzzle desde el cielo se construya. Que el agua de mar destruya las líneas entre las piezas y juntos soplemos un mar de vieira y una concha de nácar.

y ayer me llovieron palabras del poeta Emilio Arnao

"(...) Si continuamos insistiendo en una única cultura
donde los pantalones vaqueros sean una imagen política,
si insistimos en que nuestro dinero tenga un color azul,
entonces estamos evitando que los pueblos sean felices (...)"

Sin título.

Fruta de piel mojada
no mires para atrás
los anteojos dan la espalda
a los raíles de tu destino.